Warning!

#Cukrzyca na co dzień

Dlaczego zmiana miejsc wstrzyknięć insuliny ma znaczenie?

Dlaczego należy regularnie sprawdzać poziom glukozy* we krwi?

Kontrola glikemii jest niezbędnym elementem leczenia cukrzycy. W ten sposób, w razie potrzeby, możesz samodzielnie modyfikować dawkę insuliny według wskazań lekarza prowadzącego. Wyniki samokontroli glikemii regularnie zapisuj w dzienniczku pomiaru. Monitorowanie poziomu glukozy we krwi pozwoli Ci uniknąć hipoglikemii i hiperglikemii, które mogą prowadzić do powikłań cukrzycy. W ten sposób lekarz sprawdza też skuteczność leczenia, a w razie potrzeby modyfikuje plan terapii.


Sprawdź też: Jak wygląda diagnostyka cukrzycy?

 

Jak zrobić zastrzyk z insuliny?

Istnieją różne techniki podawania insuliny. Najpopularniejszą jest tak zwana technika fałdu skórnego. Ściśnij fałd dwoma palcami, ale niezbyt mocno. Nie powinieneś czuć bólu ani zaobserwować zblednięcia skóry. Wbij igłę pod skórę pod kątem 45 lub 90 stopni. W przypadku kąta ostrego (45 stopni) ścięcie igły należy ustawić do góry tak, aby było widoczne przed wkłuciem. Wstrzyknij insulinę, naciskając przycisk podania dawki we wstrzykiwaczu. Nie dociskaj wstrzykiwacza do skóry. Policz do 10, przy czym nadal trzymaj fałd. Dzięki temu zyskujesz pewność, że wstrzykniesz całą dawkę leku. Powoli wyciągnij igłę i puść fałd, a jeśli pojawi się kropla krwi, wytrzyj ją delikatnie gazikiem.


Aby uniknąć tworzenia się blizn i zgrubień, codziennie zmieniaj miejsce wkłucia igły podczas podawania insuliny. W przeciwnym razie może to zakłócić wchłanianie leku, co z kolei może prowadzić do trudności w utrzymaniu właściwego stężenia glukozy we krwi. Pamiętaj, aby każdorazowo zmieniać igłę we wstrzykiwaczu.

W jakie miejsca można podawać insulinę?

Insulinę podaje się podskórnie. Takie iniekcje są mniej bolesne, a lek wolniej się wchłania, dzięki czemu jego działanie dłużej się utrzymuje. W ten sposób można uniknąć nagłego obniżenia poziomu glukozy we krwi.


Zalecane jest podawanie insuliny podskórnie w okolice: brzucha, ramion, ud i pośladków. Należy zmieniać miejsca wstrzyknięć w obrębie tego samego obszaru. Zastrzyk w obrębie brzucha możesz robić po obu stronach pępka, zachowując odstęp przynajmniej 2,5 cm. Zachowaj również ok. 1 cm odległości pomiędzy jedną iniekcją a drugą.


Dostosuj miejsca kolejnych iniekcji tak, żeby wykorzystać cały obszar, zanim wrócisz do miejsca pierwszego zastrzyku. Insulinę należy podawać w tym samym obszarze ciała przez około 2 tygodnie, a następnie należy zmienić obszar (np. z prawego uda na lewe). Pamiętaj też o każdorazowej zmianie igły i niewstrzykiwaniu leku w krwiaki, blizny, rozstępy i przerosty. Dzięki temu zyskujesz pewność, że leczenie przyniesie zamierzony efekt.

 

Zmiany w obrębie podskórnej tkanki tłuszczowej (lipodystrofia) – przyczyny

Nie podawaj wielokrotnie leku w to samo miejsce, ponieważ przyczynia się to do rozwoju lipodystrofii. To jedno ze skórnych powikłań insulinoterapii, polegające na rozroście lub zaniku tkanki tłuszczowej w danym obszarze. Do rozwoju schorzenia przyczynia się też ciągłe wstrzykiwanie leku w to samo miejsce, najczęściej w okolicy mięśnia prostego brzucha. Lipodystrofia może zaburzać wchłanianie insuliny, co utrudnia wyrównanie cukrzycy. Działanie leku jest nieprzewidywalne, w związku z tym wzrasta ryzyko niedocukrzenia.


Jedną z przyczyn lipodystrofii jest wielokrotne stosowanie tej samej igły, co prowadzi do jej stępienia. W konsekwencji możesz uszkodzić tkankę w miejscu iniekcji. Lekarz podpowie, gdzie możesz bezpiecznie robić zastrzyki, biorąc przy tym pod uwagę:
 

  • Twoją budowę ciała,
  • sprawność manualną,
  • styl życia,
  • liczbę iniekcji w ciągu doby,
  • dawkę wstrzykiwanej insuliny,
  • długość igły i rodzaj wstrzykiwacza.

Przeczytaj również: Aktywność fizyczna przy cukrzycy typu 2

Badanie palpacyjne – na czym polega?

Podczas wizyt kontrolnych lekarz powinien oceniać palpacyjnie (dotykowo) miejsca wykonywania iniekcji. Diabetolog sprawdza skórę i tkankę podskórną pod kątem ewentualnych zmian zanikowych lub przerostowych. Oprócz tego kontroluje ciągłość, napięcie i kolor skóry. Lekarz powinien zwracać szczególną uwagę na blizny, znamiona, krwiaki, rany, wydzielinę, zgrubienia i stwardnienia, sprawdzać bolesność zmian, a także oceniać ich ruchomość względem otaczających tkanek.


Pamiętaj również o samobadaniu obszarów podawania insuliny. Dzięki temu wykryjesz miejsca, z których wchłanianie leku byłoby nieprzewidywalne.


* Poziom cukru = stężenie glukozy we krwi